Mijn fascinatie voor WOI wortelt
wellicht in een familiegeschiedenis. Mijn overgrootvader en
betovergrootvader kwamen om bij een van de laatste bombardementen op
mijn geboortedorp Aarsele bij Tielt toen ze net iets te vroeg uit hun
schuilkelder kwamen. De weduwe van mijn overgrootvader was op dat
moment zwanger van haar vierde kind, Maria, die mijn oma zou worden.
Met de herdenkingen 1914-1918 in het
vooruitzicht en de vele nieuwe boeken, strips en sites die daarrond
uitkwamen werd mijn nieuwsgierigheid naar de eerste wereldoorlog
volop bevredigd. Deze vakantie zette ik me aan een heuse
“multimediale” WOI studie.
“Post voor Mevrouw Bromley” van
Stefan Brijs lag al een tijdje op het schap en beschrijft WOI van uit
een wat aparte invalshoek. Twee Britse vrienden nemen dienst. De ene,
Martin, kan niet wachten en vervalst zelfs zijn identiteit omdat hij
anders niet oud genoeg is om dient te nemen. De andere, John en
tevens de verteller, staat sceptisch tegenover de massaslachting
waarin de wereldbrand uiteindelijk uitmondt. Hij stelt zijn dienst in
het leger zolang mogelijk uit maar komt onder grote druk te staan om
'vrijwillig' dient te nemen. Uiteindelijk zal de dienstplicht hem
toch in Callais brengen waar hij ordonnans wordt van een Luitenant
die zwaar aan shellshock lijdt. Het bizarre gedrag van de Luitenant
is dan ook een metafoor voor de waanzin van de wereldoorlog. Het boek
verhaalt niet zozeer of niet enkel over hoe het er aan het front aan
toeging maar over moed en lafheid en over hoe kritisch staan
tegenover conflicten of andere morele overwegingen niet meer mogelijk
zijn eens de oorlogslogica gaat overheersen.
Over de moraal van de troepen en hoe
die in een waanzinnige oorlog ten onder gaat, handelt de film “Paths
of Glory” van Stanley Kubrick met een weergaloze Kirk Douglas als
verbeten officier die drie soldaten verdedigd die wegens laf gedrag
werden veroordeeld nadat een groot offensief op een debacle is
uitgedraaid.
"Afspraak in Nieuwpoort" van Ivan Petrus
Adriaenssens verbeeldt eveneens de waanzin van het front in zijn
graphic novel. Hij heeft zijn research erg grondig gevoerd en brengt
personages en hun zinloze dood die echt hebben bestaan. Adriaenssens
leverde een prachtige strip af met sfeerschepping en zelfs tekenstijl
die duidelijk schatplichtig is aan de “Loopgravenoorlog” van
Jacques Tardi.
Een van de vele recente nieuwe uitgaven
is dat van de Belgische legerarts Max Deauville: “Tot aan de IJzer",
dat al in 1917 in Frankrijk werd uitgegeven en nu door uitgever
Roularta werd herontdekt. Deauville beschrijft de moedige Belgische
veldtocht tot aan de terugtrekking achter de IJzer. Het Het gaat
hier om een ooggetuigenverslag dat dag na de dag de gebeurtenissen
van een Belgisch regiment beschrijft. Op een bepaald ogenblik zijn de
verliezen zo groot dat meerdere regimenten samengevoegd worden. De
legerarts Deauville zal dus wel een en ander gezien hebben, wat zijn
vaak bittere commentaren verklaart. Veel van die commentaren raakten
overigens niet door de censuur. Het is de verdienste van de uitgever
om gecensureerde passages (vooral in de vorm van demoraliserende
commentaar) nu wel toe te laten. Het dagboekformaat maakt dat je
perspectief mist. Dat de Belgen met 50.000 man tegenover een Duitse
troepenmacht stond die over een veelvoud aan manschappen kon
beschikken wist Deauville wellicht zelf niet maar is wel belangrijk
voor een goed begrip van zijn verslag. Het verklaart de constante
terugtrekking en de grote verliezen. De vijand is overigens amper
zichtbaar. Enkel hun kogels en obussen vliegen de auteur en zijn
mannen constant om de oren. Heel af en toe zien ze een gewonde,
gevangen genomen of dode Duitser. Het brede kader moet je uit andere
bronnen halen. En daarvoor is de kroniek van
John Keegan daarvoor uitstekend boek. Hij belicht ook het
Oostelijk en Turks front. Al gaan de cijfers over troepensterktes en
verliezen je op den duur wel duizelen.
En nu is het tijd voor wat lichtere
kost.
Besproken boeken:
Stefan Brijs – Post voor Mevrouw
Bromley, Atlas, 2012
Max Deauville – Tot aan de IJzer,
Roularta Books, 2011
Ivan Petrus Adriaenssens – Afspraak
in Nieuwpoort, Lannoo, 2011
Jacques Tardi – Loopgravenoorlog,
Casterman, 1993
John Keegan, De eerste wereldoorlog,
Olympus, 1998
Film: Stanley Kubrick – Paths of
Glory, 1957 http://www.imdb.com/title/tt0050825/
Leuk om te lezen Jan. Goed dat je de golf van WOI-marketing wat voor bent, want die gaan we absoluut nog over ons heen krijgen. Benieuwd naar je volgend verslag!
BeantwoordenVerwijderenHendrik
Interessante verzameling boeken, Jan. Ik heb ook genoten van mevrouw Bromley en de strip van Tardi gelezen (bikkelhard). De andere boeken komen zeker op mijn lijstje! In WOI sfeer ben ik van plan om Jacobs Room van Virginia Woolf te gaan lezen, moet ook erg goed zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk plaats een link naar jouw blog op mijn blogje, misschien vinden dan meer mensen de weg naar jou! Veel succes in elk geval!
Ik heb in elk geval de weg gevonden via Theetante :-)
BeantwoordenVerwijderenHeel interessante lijst! Heel toevallig zou ik graag een thesis schrijven over hedendaagse literatuur met de eerste wereldoorlog als thema... Dan komt dit natuurlijk heel erg van pas. Momenteel heb ik wel enkel nog maar 'Post voor mevrouw Bromley' gelezen...