Boos!

Laatst was ik boos! Op de juf van een van mijn kinderen. Omdat ze gezegd had dat strips lezen niet “echt” lezen is. Slechte Belg denk ik dan. In dit land werd de strip zowat uitgevonden en hele generaties, waaronder ikzelf, hebben leren lezen met Jommeke, Suske en Wiske en Nero, met Lucky Luke en de Blauwbloezen. Mijn beeld van de middeleeuwen werd aanschouwelijk gemaakt door de Rode Ridder en de eerste kennismaking met de Romeinen verliep via Asterix & Obelix. Wat de eerste wereldoorlog betreft heb ik dit jaar mijn schade op literair vlak wel ingehaald maar ook daar: het allereerste boek dat ik daar ooit over gelezen heb was de strip “Loopgravenoorlog” van Jacques Tardi en nog steeds vind ik dit een van de allersterkste introducties op de gruwel van de oorlog.

Maar goed, de juf vond dat dus niet “echt” lezen. Ondertussen zijn we veranderd van school en hopelijk staan ze daar welwillender tegenover wat niet voor niets de 9e Kunst genoemd wordt. Nog steeds lees ik graag strips. Na de kinderstrip volgde de volwassenen strips. Van reeksen als “Murena”, “Het Kruis van Cazenac”, en “De Schorpioen” kan ik nog steeds genieten al vind ik veel volwassenenstrips tegenwoordig net iets te wreed en te expliciet.

Ik heb dit jaar de graphic novel (her)ontdekt. Het blijft puur genieten van wat sommigen bij elkaar schrijven én tekenen. Van de Iraanse Marjane Satrapi las ik “Persepolis” over de Iraanse revolutie en de moeilijke jaren van ballingschap in Europa. Grafisch een echte krachttoer in prachtig zwart en wit. Evenzo “Gavrillo Princip”van Hendrik Rehr of het prachtige “Blauw is een warme kleur” over het moeizame uit de kast komen van een lesbisch meisje. Ondertussen is de strip verfilmd als “La Vie d'Adèle”.

Nog het strafst van al vond ik “Het Zotte Geweld” van Joris Vermassen. De graphic novel gaat over een uiterst pijnlijke fase in het leven van een stand-up comedian. Hij bouwt met veel vallen en opstaan aan zijn carrière, zorgt ondertussen voor zijn terminaal zieke zus en soulmate en moet het hoofd bieden aan spanningen in zijn relatie. Troost vindt hij in de kunst van Rik Wouters naar wiens kunstwerk de titel verwijst. Ingenieus weeft Vermassen grote thema's als pijn en lijden, liefde en overspel, troost en hoop door elkaar. Bovendien prachtig en doorleefd getekend. Zonder meer de topper van dit jaar. De knipoog naar Rik Wouters, zowel naar zijn zindelijke opus magnum als naar zijn ziekte, maakt de strip af. Ik zou mijn top vijf van dit jaar eens aan de juf cadeau moeten doen, opdat ze nooit meer zegt strips geen grote literatuur kunnen zijn.

graphic novel top 5

1/ Joris Vermassen, Het Zotte Geweld, Uitgeverij Vrijdag, 2013

2/ Jacques Tardi, Loopgravenoorlog, Casterman

3/ Marjane Satrapi, Persepolis, Atlas, 2005

4/ Blauw is een warme kleur, Julie Maroh, Glénat, 2011

5/ Hendrik Rehr, Gavrilo Princip, Bloann, 2014