Ik stelde onlangs vast dat in mijn
artistieke voorkeuren weinig lijn zit. Ik ben weg van Rik Wouters die
voor mij – samen met Van Gogh - de absolute grootmeester van de
kleur is. Maar ik ben ook fan van Frans Masereel, de maker van een
ongelooflijk uitgebreid oeuvre, een volledige wereld in zwart en wit.
Lang geleden zat er bij De Morgen eens een gratis boekje met honderd
houtsneden van Masereel. Het is één van de meest gekoesterde
boekjes uit mijn bibliotheek geworden.
De voorbije weken werkte ik mij
doorheen de omvangrijke biografie “Masereel” van Joris Van Parys.
Ik leerde er de drijfveren kennen van deze schijnbaar onvermoeibare
kunstenaar die hout bleef snijden tot op zijn sterfbed. Na een jeugd
in Blankenberge en Gent belande de jonge kunstenaar vlak voor de
eerste wereldoorlog in het neutrale Zwitserland waar hij lange tijd
zou blijven. Hij was een overtuigd pacifist maar in België werd hij
als dienstweigeraar gezien en pas in de jaren '30 kon hij door
toedoen van machtige bewonderaars als Camille Huysmans en Henry Van
De Velde terug naar België. Hij leefde het grootste deel van zijn
leven echter in Frankrijk, in Parijs, Avignon en tenslotte Nice.

Na WOII krijgt Masereel ook hier de
erkenning die hij verdient en geniet hij van talrijke
onderscheidingen en overzichtstentoonstellingen. Het filmpje dat de
Frans Masereel Stiftung uit Saarbrucken heeft gemaakt van zijn vroege
suite “25 Images de la Passion d'un Homme is voor mij de perfecte
synthese. Zo mooi en krachtig.
Joris Van Parys - Masereel de
biografie , Houtekiet, 1996 bekroond met de Gouden Uil
Joris Van Parys – Masereel 100
houtsneden, Houtekiet, 1996
Geen opmerkingen:
Een reactie posten